Bulan varsa söylesinn

Yine hatırlıyorum dün gibi taptaze çocukluğumdaki heyecan, sevgi, canlılık, sevgi, kıpır, kıpırdı; sımsıcak kaynardı, coşardı volkan gibi! Kabına sığmayan hareketlilik, gizem, çocukluğum bittiği 16 yaşında son buldu; yok oldu. Yok, oldu derken kaybolmadı kaybolsa idi arar bulurdum ölesiye. Bir daha yaşanmamak üzere yok oldu sanki sanırım arayıp da bulan olmamıştır şimdiye kadar çocukluğunu, buluğa erdik den sonra; bulan varsa ALLAH aşkına haber versin. Bu gizemin anlaşılması zor olmasa gerek; temiz, saf hayat, kinden eser yok, yalan yok; çoçuk’ca olabilir ama büyük, insanı aldatan yalanlar yok, aldatma, ihanet yok; kazanma hırsına galip gelerek karşındakinin ayağını kaydırma yok yokda yok. Çocukluğun güzelliği de bu olsa gerek ki bu kadar güzel ve hatırası da armağan tadında.