Ceren Ceylaner,“Kent Yar-atık-ları”

İhtiyacımız olmasa da tüketiyor olmamız zaman içinde, hayatlarımızın da içini boşaltarak, tüketmek için tüketen varlıklara dönüşmemize neden oldu. Üretimi azalttıkça önce doğaya, sonra kendimize yabancılaştık, sonra da başkalarına… Üretimden kastım yalnız madden değil manen de geçerli…Bana göre düşünmek, biriktirip dönüştürmek veya birine yardım etmek de bir üretim biçimi…

Süratle tüketim toplumuna dönüşüyor olmamız sorunsalından yola çıktığım sergimde; Toplumsal Cinsiyet, Beden ve Cinsellik kavramları çerçevesinde, kimi zaman günlük hayatın atıklarını, magazin mecmualarının sayfalarını, kumaş parçalarını, ambalaj kağıtlarını, gazeteleri kısacası şehrin tükettiği pek çok şeyi malzeme olarak kullandım. Kolajlara bazen çizimle, bazen de fırça darbelerimle müdahale ederek onları daha da özgünleştirdim. Tüketim
toplumunun atıklarını geri dönüşüme uğratarak göstergesel bir dil oluşturdum. 2004- 2014
yılları arasında biriktirmiş olduğum materyaller ile üretilen bu işlerde; toplumsal ve kültürel
belleğimizden izlere rastlamak mümkün olabilir…Kadın bedenini tahakküm altına almayı bu
yüzyılda da farklı farklı oyunlarla sürdüren eril sistemin ironisini ve kadın bedenini kuşatan
kodları, kolaj çalışmalarım üzerinden okumak mümkün…Bu kirli oyunlarla yaratılan,
dayatılan “kusursuz” güzel kadın imajlarını kullanıp, yeniden inşa ederek ve groteskleştirek
kendi imgelemimde var edip, görünürlük kazandırdım… Onları kusurları ile “güzelleştirdim”.
Özellikle kadın bedeni üzerinden oynanan bu kirli oyunlar zaman içinde erkek bedenini de
etkisi altına almayı başardı ve bu bıçak çift taraflı olarak kanatmaya, bizleri mutsuz etmeye
devam ediyor… Sürekli bir şeyler satın alıyor ve anlık “mutluluk”lar yaşıyor olsak da bunun
bir yanılsamadan ibaret olduğunu görüp yeniden tatminsiz bir biçimde arayış haline
geçiyoruz.

Hızla tüketim toplumu halini almamız, doğaya sırtımızı dönmemiz ve böylece ruhlarımızı da
tüketmeyi sürdürmemiz, bu sergiyi yapmamı kaçınılmaz kıldı. Üretim hızımızla tüketim hızımız
arasındaki uçurum büyüdükçe, doğayı katlettikçe gelecek için felaket çanları çalıyoruz…O
denli bencilleştik ki, YARINLARI bile tüketiyoruz…Gelecek nesillerin yarınları olmayabilir
ve bunun tek suçlusu da bizleriz…

Ceren Ceylaner

7-17 Haziran 2014 tarihleri arası