Mustafa Ayaz’da uçan atlar, melekler ve Gültekin Serbest

Zeliha Doğan Yeşil

Mustafa Ayaz’ı ziyaretim biliyorum gecikti, Ankara’ya böylesine güzel bir eser kazandıran sanatçıyı ve eserini görmek, kutlamak ve teşekkür etmek gerekiyordu, bunu yine ayrıca yapacağım..

Gültekin Serbest, davetiyesini uzattığında odamda bir canlılık olduğunu bir şeylerin uçuştuğunu duyumsadım. Bu sergiye mutlaka gitmeliyim dedim, davetiyemi imzalatırken. O imzasını atarken ben fotoğraf makinamın deklanşörüne basmıştım bile…

Bir şeyler söylüyor Gültekin Serbest, uzaklardan, anılardan, yaşanmışlıklardan. Hikâyeler, masallar anlatıyor Gültekin Serbest.

Efsanelerin kahramanlarını yanıbaşınıza getiriyor… Yanında uçan atları, gökte uçan melekleri, koyu mavi denizleri, dağları ve hepsinden önemlisi kuşlarıyla. Sülünlerini, tavus kuşlarını salmış orta yere herbiri barışın, dostluğun, güzelliğin elçisi, salınıp duruyorlar orta yerde, hem de Galata’nın etrafında, Boğaz’ın iki yanında, denizin orta yerinde meydan okurcasına, “ben buradayım” dercesine. İstanbul’la yarışırcasına, ikisi de “ben daha güzelim” sevdasında. İkisi de güzel, ikisi de alımlı, ikisi de insanın aklını başından alıyor…

Serginin adı “galata’nın dili olsa…” Herkes ve her şey bütün renkleriyle Galata’nın etrafında. Galata kulesi İstanbul’un orta yerinde zamana, olaylara meydan okuyor. Ona bakarken artık farklı bakacağım, yanında uçan kanatlı atları, etrafında melekleri, sarı-sıcak gökyüzünü ve mavi-yeşil deniziyle İstanbul’u seyredeceğim yedi tepeden. Artık İstanbul bir başka güzel ve bir başka hayallerimin şehri olacak.

Gültekin Serbest’in resimlerinin karşısında gönlüm coştu, gözlerim bayram yaptı, yüreğimi hiç sormayın dostlar, renk cümbüşünde daldan dala kondu.

Dilimde bir türkü dolanmaya başladı… Hani Sabahattin Ali yazmış, Zülfü Livaneli söylemiş ya…

Ayın şavkı Vurur Sazım Üstüne Leylim Ley
Söz Söyleyen Yoktur Sözüm Üstüne Leylim Ley
Gel Ey Hilal Kaşlım Dizim Üstüne Leylim Ley
Ay Bir Yandan Sen Bir Yandan Sar Beni
Leylim Ley Leylim Ley Leylim Ley

***
Zeliha DOĞAN YEŞİL, Şubat 2010