Harvard Üniversitesi’nde yaptığı bir konuşmada Pamuk, kendi dünyasını anlatıyor, ancak Türk Edebiyatının hala nerede kaldığını ve neden Dünya Edebiyatıyla buluşamadığını ya da bununla ilgili ne yapılması gerektiğini ortaya koyamıyor.

Bugün uluslararası alanda saygın bir yeri olan Fazıl Say, yılda 160 konser veren bir sanatçımız, biz böyle bir sanat adamını bile yargılıyoruz. Mademki siz ”Türkiye’de insan hakları düşünce özgürlüğü var” diyorsunuz, o zaman neden edebiyatı, sanatı, sanatçıyı yargılıyorsunuz?

Türkiye’de artık sanat yok edildi, sanatın adına Başbakan (UCUBE) adını koydu, dünya böyle yazıyor, ”Türkiye’de sanatın adı UCUBE.” Bir büyük ülkenin Başbakanına bu sözlerin yakışmadığını söylemek isterim, yazara ”kaleminden lağım akıyor” sözü Türkiye Başbakanına ait bir söz değil mi?

Bir zamanlar Alman Faşist liderin ”Kültür sanat ve bilim sözünü duyduğumda, tabancama sarılmak istiyorum”sözlerini düşündükce, şimdi bu sözlere alkış tutanların, ülkeyi sürükledikleri karanlık sonrasında yaşanacakları…

Bir Kültür Bakanının kültür ve sanat bağlamında görev ve sorumluluğu nedir ya da ne olmalıdır? Bunu kime sormalıyız acaba? Gerek Kültür Bakanlığı, ve gerekse Milli Eğitim Bakanlığı ne yazık ki şu anda aynı tıkanmanın ortasında duruyor.

Tüm şiirlerindeki ustalığına baktığımızda, O bir aşk sevgi dostluk insanı, erdemli, faziletli ve adil olmanın ayrıcalığını taşıyan bir hukuk adamı, şiirin gizemli dünyasındaki tüm paylaşımların habercisi.

Türkiye’de sanat bitti,edebiyatın tüm güzel dallarını yansıtan değerler yok edildi. Sanata ”UCUBE” sanatçıya ”MÜSVEDDE” diyen bir anlayışın sanatı sevmesi mümkün mü? Sanatın yalnızlığını edebiyatımızın öksüzlüğünü ben Almanya’da bunca yıl yaşadım; tüm kurumlarıyla burada kendilerine Türk toplumunu temsil yetkisi verenlerin, bunca yıl burada yaşayan Türk toplumunu nasıl bir çölün ortasında susuz bıraktıkları gördüm.

Ben ağlamayı hüzünlenmeyi göz yaşını şiir sevgisinde gördüm, şiirlerde yaşadım, yazarak okuyarak heyecanlandım. Şiirin özünde kalan sevgiyi, sevginin sıcaklığında buluşmayı paylaşmayı şiir sevgisiyle öğrendim.

Direktörlüğünü Juergen Boos’un yaptığı fuarda kendisiyle konuştuğum Boos ”Türk edebiyatçılarını yazarlarını ve kitaplarını, bu ve buna benzer çok önemli fuarlarda sıkca göremiyorum, oysa Türk edebiyatı dünya edebiyatıyla mutlaka buluşmalı” dediğinde içim sızladı.

Topluma verilen mesaj ağla, sızla, göz yaşı dök, ama beni seyret, ben senin duygularını zaten çoktan satın aldım, senaryosunu da senin uyuman, ağlaman için yazıyorum demek, işte Türkiye’de sanat bu.